Edebiyat insanları duygu ve düşünceler atmosferine götüren yoldur. Koronalı günler ise kısaca virüs belasının halka musallat olduğu ekonomik sistemin ve insani değerlerin zarar görüp kırılgan yapıdaki mağduriyet durumlarının izahıdır. Bu ortamda en çok öne çıkan ekonomi,sağlık , insani değerler ve insan sevgisidir.
Yaşananlar aslında şöyle değerlendirilebilir: korona öncesi durumu, koronalı günler ve korona sonrası değişimler.Bu değişimlerdeki resimden şunu anlıyoruz, bilim insanları,sağlıkçılar ve çevreciler bir adım öne çıkacak ,yeni dünyaya adaptasyon zaman alacak.İşte bu yüzden insanlar kaybettiği güzelliklerin farkına vardığı zaman geçmişe özlem duyuyor olacak .Artık koronalı günlerimizde insanlar internet programlarıyla oturdukları yerden toplantılara katılabiliyor ,açık oturum ya da dinleti yapabiliyor, alışverişlerin seyri sanal market ve mağazalara kayıyor, yeni dünya düzeni adeta şekilleniyor .
Koronalı günlerde halkımız ne yapıyor ,nasıl bir davranış ve yaşam şekli seçiyor ? ,inanın merak etmiyor değilim ben işin maddi boyutundan bahsetmeyeceğim zor bir süreçten geçiyoruz ve maalesef acı reçetelere maruz bırakılıyoruz.Bir de korona dalkavukları türedi, korana biter çok şey değişir ama bazılarında dalkavukluk baki kalır neyse konumuza geçelim
Gerçekleri yazmak gerçek bir yazar olmanın gerekliliğidir.Yazılar yazarın silahı,sözler ise konuşanın mermisidir. Kriz ortamlarında edebiyat bizlere yeni ufuklar açar ve farklı bir bakış açısına yöneliriz.
Diyorum ki bu günler kendimizi hatırlamak için büyük bir fırsattır. eski arşivleri gözden geçiriyorum. Yarım bıraktığım şiirler,yarım kalan yazılar neler neler gördüm bir hazineye sahipmişim de idrak edememişim.Evet , evde kaldığımız günler de küresel salgın bizlere çok şey öğretti. En önemlisi de tevekküldür elbette. Mesela yaşantımızın önemli zamanlarındaki anıları bir düşünelim ve bu önemli anıları güzel kılan şeyleri hatırlamaya çalışalım. Bizi duygulandıran, üzen ,sevindiren şeyler neler?Kendimizi okumaktan alamadığınız bir kitabın deryası ya da bir şiirin mısrası ilmek ilmek bir gergef gibi işlenen duygular yumağı en önemlisi de sevgi değil mi ? Pozitif bakalım hayata ,gülümseyelim insanlara hem ne kaybederiz ki...
Güzel günleri hatırladığımız kadar bizi biz yapan tüm anılarımızı yâd edip hatıralara sahip çıkmak, geçmişteki hatalardan ders çıkarmak gerekmez mi?
İnsanlar beşeri ilişkilerini bile yeniden kuruyor ,sağlam ve kalıcı değerler ön plana çıkıyor . Dünya küçülüyor, zaman hızla akıp gidiyor,ömür tükeniyor.Amaç olumlu bir iz bırakmak değil midir şu dünyada ?Nesimi üstad ne demişti bir göz atalım;
Zerrece tamahım yoktur şu dünya varına,
Rızkımı veren Hüda' dır kula minnet eylemem...
Maalesef bu virüs bizi bir türlü anlamıyor evet belki bizde onu anlamıyoruz belki gerekli tedbirleri uygulamada esnek davranıyoruz.Lütfen değerli dostlar kurallara uyalım bu zalim virüsle savaşmayı öğrenelim çünkü virüs ne laftan anlıyor ne sözden ne de edebi değerlerden.. Sizlere yazdığım bir dörtlükle veda edeyim.Bizler de okuyup yazdıklarımızla gönlünüzde kalalım.Sevginiz daim olsun, yaşamın tüm zorluklarına rağmen yüzünüzden tebessümünüz eksilmesin.
Kozanoğlu diyor ki sakın bizleri üzme
Vatan şehit yatağı, buralarda çok gezme
Zalim ve mağruru ez sakın mazlumu ezme
Çek git geldiğin yere çek git artık korona
*** Köşe Yazarlarımız İLESAM (Türkiye İlim ve Edebiyat Eseri Sahipleri Meslek Birliği) üyesidir ve telif hakları İLESAM tarafından korunmaktadır. Köşe Yazarlarımızın yazıları izinsiz olarak kopyalanamaz ve başka bir yerde yayınlanamaz. İzin almadan yazıları kopyalayıp başka yerde yayınlayanlar, 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri kanunu kapsamında İLESAM'ın kendilerine açaçağı maddi tazminat davasını kabul etmiş sayılır.